In 2006 is door de Verenigde Naties het verdrag Handicap opgesteld. Een schrikbarend detail is echter, dat deze conventie al in 2008 in werking is getreden maar dat Nederland dit verdrag pas in 2016 heeft ondertekend. (https://nl.wikipedia.org/wiki/VN-conventie_inzake_rechten_van_personen_met_een_handicap#cite_note-3)
Als Social Impact Spits vind ik het een goede ontwikkeling dat er nu zoveel aandacht voor is. De maatschappij moet gaan inzien dat iedereen het verdient om gelijkwaardig behandeld te worden.
Helaas is de Nederlandse regering doorgeslagen in goedbedoelde regels, beleidsvoering en handhaving als het gaat om participeren van werkzoekenden met een arbeidsbeperking op de arbeidsmarkt. Dit zijn de zogeheten ‘doelgroepregister’ mensen, zij vallen onder de participatiewet en -banen, en tellen mee voor het behalen van een vastgesteld quotum.
Met als gevolg dat sommige mensen met een arbeids- of functiebeperking daar wel onder vallen en anderen weer niet. Overheden en semi-overheden moeten een quotum halen en creëren allerlei bijzondere functies om deze doelgroep aan het werk te krijgen (om dat quotum te halen). Andere werkzoekenden met een beperking worden bij voorbaat al geweerd bij de overheid omdat zij geen ‘doelgroepverklaring’ hebben.
Ik heb het zelf mogen ondervinden: een organisatie op het gebied van dienstverlening had een Social Return On Investment (SROI) verplichting en vroeg mij of ik voor hen een klus wilde doen. Immers, ik heb een beperking en zou hier een mooie rol in kunnen vervullen. Eigenlijk was ik toen al wat sceptisch, want waarom hingen ze nu aan de telefoon en eerder niet? Tegelijkertijd zag ik het als een goede kans om te laten zien binnen deze organisatie wat inclusie is. Bovendien was het inhoudelijk zeer interessant. Na een week werd ik gebeld, dat ik deze klus toch niet mocht uitvoeren, want ik heb geen ‘doelgroepregistratie’. Dus zou mijn rol niet passen in de SROI verplichting, en dus ging dit aan mijn neus voorbij.
Maar ehhhh, het VN verdrag Handicap ging toch over inclusie en diversiteit? Nu worden mensen weer buitengesloten door ‘goedbedoelde’ regels. Zonder te verzanden in frustratie of verbitterdheid wil ik hierbij het volgende vragen: zullen we weer teruggaan naar waar het echt om gaat?
Onderstaande definitie sluit aan bij mijn visie en gedachten over inclusie en diversiteit.
Een inclusieve werkcultuur is: ‘een sfeer en werkwijze waarbij alle aanwezige talenten worden gezien en benut, waar verschillende ideeën worden gehoord en waar niemand op basis van zijn of haar ‘andersheid’ impliciet of expliciet wordt buitengesloten’. Inclusie is mensen werkelijk betrekken, insluiten, opnemen in de groep. (Jitske Kramer, corporate antropoloog en auteur van o.a. Deep Democracy en Wow, wat een verschil. Zie: http://diversiteitenverandering.nl/)
Machteld Cossee
Onbeperkt aan de Slag