Machteld Cossee

In 2006 is zelfs door de  Verenigde Naties een verdrag Handicap opgesteld. Klein schrikbarend detail is, dat in 2008 deze conventie in werking is getreden door VN en dat Nederland pas in 2016 dit verdrag heeft ondertekend. [1]

Zelf vind ik het een goede ontwikkeling dat er nu zoveel aandacht voor is. De maatschappij moet gaan inzien dat iedereen gelijkwaardig behandeld dient te worden.

Helaas is de regering in Nederland doorgeslagen in goedbedoelde regels, beleidsvoering en handhaving als het gaat om participeren van de arbeidsbeperkten op de arbeidsmarkt. Dit zijn de zogeheten ‘doelgroep register’mensen, zij die vallen onder de participatiewet en paricipatiebanen,  en meetellen voor het halen van vastgesteld quotum.

Met als gevolg: sommige mensen met een arbeids- of functiebeperking vallen daar wel onder, en anderen weer niet. Overheden en semi-overheden moeten een quotum halen en creëren allerlei bijzondere functies om deze doelgroep aan het werk te krijgen (om quotum te halen). Andere werkzoekenden met een beperking worden bij voorbaat al geweerd bij de overheid ‘omdat zij geen doelgroep verklaring’ hebben.

Ik heb het zelf mogen ondervinden: een organisatie op het gebied van dienstverlening had een Social Return On Investment verplichting en vroeg mij of ik voor hen een klus wilde doen. Immers ik heb een beperking en zou hier een mooie rol in kunnen vervullen. Eigenlijk was ik toen al wat sceptisch, want waarom hing hij nu aan de telefoon en eerder niet? Tegelijkertijd zag ik het als een goede kans om te laten zien binnen deze organisaties wat nou inclusie is. Bovendien was het inhoudelijk zeer interessant. Na een week werd ik gebeld, dat ik deze klus niet kon gaan uitvoeren, want ik heb geen ‘doelgroepregistratie’. Dus zou mijn rol niet passen in de SROI verplichting, en dus ging dit aan mijn neus voorbij.

Ehhmmmm, VN verdrag Handicap ging toch over inclusie en diversiteit? Nu worden mensen weer buitengesloten door ‘goedbedoelde’ regels. Zonder over te gaan in frustratie of verbitterdheid wil ik hierbij vragen:

Zullen we weer terug gaan naar waar het om gaat?

Onderstaande definitie sluit aan bij mijn visie en gedachten over Inclusie en diversiteit.

Een inclusieve werkcultuur is: ‘een sfeer en werkwijze waarbij alle aanwezige talenten worden gezien en benut, waar verschillende ideeën worden gehoord en waar niemand op basis van zijn of haar ‘andersheid’ impliciet of expliciet wordt buitengesloten’.  Inclusie is mensen werkelijk betrekken, insluiten, opnemen in de groep. [2]

[1] https://nl.wikipedia.org/wiki/VN-conventie_inzake_rechten_van_personen_met_een_handicap#cite_note-3
[2] (Jitske Kramer, corporate antropoloog en auteur van o.a. Deep Democracy en Wow, wat een verschil. Zie: http://diversiteitenverandering.nl/)